Emiel breekt zijn been als hij naar school gaat. Hij moet naar het ziekenhuis en geopereerd worden. Maar Julia vind het zo saai in haar eentje en Emiel ook. Dan besluit Julia expres van de trap af te vallen om weer bij Emiel te komen.
Op een vrolijke zonnige ochtend fietst Emiel naast zijn tweelingzus Julia naar school. 'Het is nog maar 2 nachtjes voor we jarig zijn en nog maar 4 nachtjes voor we zomervakantie hebben jubelt Emiel.' Maar door het opgewonden praten ziet Emiel de auto die om de bocht komt niet. Julia stopt om de auto voorrang te verlenen maar Emiel rijdt gewoon door. 'Emiel!' roept Julia. De remmen van de auto piepen maar het is al te laat. De auto rijdt tegen Emiels fiets aan waardoor zijn rechterbeen tussen zijn fiets en de auto komt. Emiel gilt het uit maar als hij even later op de grond valt wordt het stil. Julia rent naar Emiel. 'Emiel, Emiel wakker worden.' De bestuurder van de auto kijkt minachtend naar Julia. Dan rijdt hij langs Emiel en Julia. 'Vuile schoft', mompelt Julia. Het nummerbord denkt Julia opeens. Snel kijkt ze of ze de auto nog kan zien. '55-XX-PB als ik dit onthoudt dan vindt de politie de man snel.' Als er een oudere vrouw langs komt rijden met de auto stapt ze snel uit. Ze onderzoekt Emiel snel. 'Hier moet een ambulance aan te pas komen', zegt ze tegen Julia. Dan pakt ze haar telefoon en belt naar 112. Daarna vertelt ze dat ze in het ziekenhuis werkt op de kinderafdeling. Julia kijkt gespannen naar haar broer. De vrouw vraagt naar de telefoon nummer van de moeder van Julia en Emiel. Even later komt de ambulance aanrijden. Julia moet dan ook weer naar school. Ze heeft er helemaal geen zin in. moeder bedankt de vrouw voor alles wat ze voor Emiel heeft gedaan. Dan gaat de vrouw weer naar haar werk.
Langzaam wordt Emiel wakker. Zijn been doet zo'n pijn. Hij kreunt eventjes. Als hij even later zijn ogen opendoet staat een dokter over hem heen gebogen. De man zegt, 'Emiel je been is gebroken en daarom moet je 8 dagen hier blijven.' Emiel schrikt ervan. Even later wordt Emiel met zijn bed naar een andere kamer gerold waar nog een paar andere jongens liggen. Hij is zo moe dat als zijn bed stil staat gelijk als een blok in slaap.
De volgende middag komt moeder met Julia op bezoek. Emiel klaagt dat het zo saai is en dat het eten hier niet te eten is. Dan krijgt Julia een idee.
De volgende dag staat ze in de ochtendpauze bovenaan de trap op school. Nu ze daar staat durft ze het eigenlijk het niet. Kom op je kunt het! doe het voor Emiel! zegt het stemmetje in haar. Dan doet ze haar ogen dicht en laat zich vallen. Als ze onderaan ligt begint haar arm heel erg pijn te doen. Waarom heb ik dit eigenlijk gedaan? Denkt Julia nog net voordat ze begint te huilen. Al gauw komt er een juf aanrennen en er komen nog een paar meesters en juffen bijstaan. Als Julia haar arm ziet wordt het zwart voor haar ogen. Ze kan gewoon een stuk bot zien. Ook een paar meesters en juffen draaien zich om omdat ze niet tegen bloed kunnen. Een andere juf belt snel een ambulance.
In de ambulance komt Julia langzaam weer bij. In het ziekenhuis aangekomen wordt ze gelijk geopereerd. Als ze na de operatie wakker is geworden wordt haar bed tegen die van Emiel komt zodat ze een soort twee personen bed hebben. Nu zijn we tenminste weer samen.
